Rozdział 29

Weszłam do domu cała rozpromieniona. Skierowałam się się od razu do kuchni i nalałam sobie jabłkowy sok do szklanki. Przysiadłam się do babci i dziadka którzy właśnie kończyli jeść kolacje.
- A co ty taka wesoła ? - Zapytał mnie się dziadek.
- Bo po prostu jestem. Mam swoje powody. - Dokończyłam napój i zaczęłam przeglądać Pocztę.Nic ciekawego w niej nie było. Weszłam do swojego pokoju i odbyłam wieczorną toaletę. Potem popisałam jeszcze kilka SMS z Justinem i poszłam spać.
Sama z siebie obudziłam się punktualnie o 8 rano, pełna energii wstałam z łóżka i przetarłam oczy. Wyprostowałam włosy i pomalowałam się mniej więcej > tak < tylko że lżej. Ubrałam dżinsowe rurki i żółty top. Wzięłam małą czarną torebeczkę i schowałam do niej to co potrzebne. Wychodząc wyrwałam kartkę z kalendarza, była dziś sobota. Idąc chodnikiem mijałam wiele ludzi, wiele dziewczyn. Każda z nich miała swój własny świat i pewnie każda z nich miała w nim swoją miłość. Ja tak samo, tylko ja byłam pewna że moja się nigdy nie skończy. Byłam zaślepiona Justinem, może i to dobrze z jednej strony. Nie zawracałam uwagi na otaczające mnie problemy. Doszłam do parku i usiadłam na jakiejś ławce. Wyjęłam mój stary szkicownik w którym dawniej wyrażałam mój smutek i gniew. Otworzyłam na przypadkowej stronie i zaczęłam rysować. Nie miałam żadnego konkretnego celu. Po chwili obrazek był już gotowy. Przestawiał parę zakochanych na huśtawce. Co ja innego mogłam narysować w tym stanie ? Zamknęłam go i wsunęłam do torebki. Patrzyłam na dzieci biegające wokół, starszych ludzi, kwiaty i na wszystko co się tutaj znajdowało.Gdy skierowałam wzrok na rampy zobaczyłam moich przyjaciół. Wstałam i skierowałam się w ich stronę. Mikey, Danny, Chris i Justin nawet mnie nie zauważyli. Byli zbytnio zajęci jazdą na desce. No ale co ja im się dziwie, to w końcu była ich pasja. Usiadłam na krawężniku i uważnie ich obserwowałam. Zwłaszcza JB. Jego włosy tak bosko powiewały na wietrze a oczy były pełne iskierek.
- Co ta miłość robi z ludźmi ? - Zadałam sobie pytanie. Westchnęłam tylko i oparłam głowę o moje kolana. Wiatr zawiał moje długie włosy na twarz, nie miałam ochoty ich odgarniać. Po chwili poczułam czyjś czuły dotyk a potem muśnięcie po moim policzku. Tak potrafił tylko ten czekoladowo oki  chłopak.
- Co ty tutaj robisz ?
- Siedzę na krawężniku i patrze na wasze wyczyny. Zajebiście jeździsz, wiesz ? - Uśmiechnęłam się bardzo szeroko i przymrużyłam oczy. On delikatnie musnął moje wargi i pokiwała twierdząco głową
- Idziemy gdzieś ?
- Nie wiem... chodźmy do mnie. - Wstaliśmy z zimnego marmuru i po 10 minutach byliśmy już przed drzwiami mojego domu. Zaprowadziłam Justina do salonu a sama poszłam do kuchni. Gdy przyszłam usiadłam na przeciwnym fotelu. Mogła bym już tam siedzieć do końca życia wpatrując się w jego oczy i słuchać jego piosenek.

*

Kolejny nudny marcowy dzień. Wróciłam do domu i rzuciłam swoją torbę na kanapę w kuchni. Zauważyłam na stole jakąś karteczkę. Podniosłam ją, była ona od dziadka.
"Wyszliśmy na godzinę, czyli będziemy niedługo. Idź na balkon zobaczyć swój prezent o którym zawsze marzyłaś. Dziadek" - Rozpinając swoją skórzaną kurtkę szłam po schodach.Otwierając drzwi od balkonu pod nogi wleciało mi małe coś. Niezwykle szybko biegało, machało ogonkiem i ujadało. Schyliłam się i wzięłam na ręce małego słodkiego Yorka . Był prze uroczy, zaczęłam go głaskać i pieścić.
- No i jak ja mam cie teraz nazwać ? Coo ? Tak ci się morka słodko uśmiecha, nazwała bym cie Smiley ale to już takie oklepane...Nazwę cie Sourire ( czyt. Suri ), to po francusku to samo. - Wzięłam suczkę na ręce i zeszłam na dół. Położyłam ją na włochatym dywanie gdzie smacznie zasnęła a sama zadzwoniłam do Payton aby do mnie przyszła. Nie minęło 5 minut a ta już stała zasapana w moich drzwiach.
- Co masz, co masz ! - Wyglądała jakby nażarła się cukru na śniadanie.
- Wchodź, tylko się uspokój bo ją zdepczesz.
- To co ? To to żyje ?
- No raczeej. - Posłałam jej cwaniacki uśmieszek i weszłyśmy do salonu. Wskazałam palcem na małą czarną kuleczkę a ta zaczęła się z nią bawić. Potem przyszła babcia z dziadkiem a ja z Payton poszłyśmy na zakupy aby kupić wyposażenie mojej suczki. W galerii było tłoczno, na moje nie szczęście rozpoznało mnie kilka osób, musiałam ustawiać się do głupich słiit foci i podpisywać różne pierdoły. Po długiej wędrówce dotarłyśmy do zoologicznego. Dla Sourire kupiłam to co potrzebne, postawiłam na odcienie czerwieni. Czerwona smycz, czerwona bandana i czerwona spineczka. Kupiłam jeszcze szampon i różne odżywki. Po zakupach udałyśmy się jak zwykle na lody z karmelem, usiadłyśmy na ławce przed jubilerem i wygłupiałyśmy się. W pewnym momencie zamarłam, w oczach miałam łzy i upuściłam kubek z lodem który upadł robiąc wielką i śliską kałuże na środku przejścia. Payton zaczęła mną trząść i machać ręką przed twarzą, ale ja nic. Po moich policzkach spłynęła pierwsza porcja łez.
- Nel, co się stało ? Co zobaczyłaś ?!
- Patrz przed siebie. - Payton się trochę skrzywiła i chciała coś powiedzieć. Złapałam swoje torby i wybiegłam z centrum. Usiadłam na ławce i po wstrzymywałam łzy. Nawet nie wiem jak mi się to udało ale je zatrzymałam. Zaczęłam gadać sama do siebie. Nagle spojrzałam na obrotowe drzwi od galerii z których wyszedł Justin i Payton. Chłopak zbliżał się do mnie szybkimi krokami z bladym uśmiechem a Pay szła tip topkami kręcąc się w kółko.
- Chennel, wiem co sobie pomyślałaś... - Geniusz, pomyślałam. Stał w tym sklepie z ładną dziewczyna która się do niego szczerzyła a on do niej.
- ale to nie tak. To chciałeś powiedzieć. Żadnej innej wymówki nie masz ?
- To była moja kuzynka, wybierałem kształt zaczepki dla ciebie a ona mi pomagała. Proszę to dla ciebie. - Chłopak podał mi małą torebeczkę od jubilera w której znajdowała się mała zaczepka do bransoletki. "1 III 10 Nasz pierwszy raz" . Szybko ją dopięłam do reszty i uściskałam Justina.
- Przepraszam. Jak ja w ogóle mogłam pomyśleć że mnie zdradzasz... głupia ja. - Popatrzyłam na niego z dołu i lekko się uśmiechnęłam.

 * * *

Wiem że bardzo nudny, ale pokazuje jak bardzo Nel go kocha co będzie potrzebne potem. ; )

Następny będzie jak będzie conajmniej 29 komentarzy bo 29 rozdział. ; )
Licze tylko komentrzarze od osób co moją konto na bloggerze lub podpiszą się loginem ze stardoll

Mam nadzieje że te stare komentarze powrócą w których mnie krytykowaliście, mówiliście co jest najfaniejsze i co mogło by być dalej. Bo teraz piszecie jedno słowo... super itd.

Do następnego . ; **