Rozdział 55 - To już definitywny koniec.

   - Czy choć raz nie mógłbym odsapnąć? Dopiero co miałem koncert i już znowu mam jechać? Jak tak dalej będzie to się wykończę i moją karierę szlak trzaśnie! Wtedy będziecie zadowolenie ?! - Wydarłem się wściekły, a zarazem zmęczony. Gdzie jeszcze mam jechać, do cholery ? Miałem tego wszystkiego dość, serdecznie. Najchętniej uciekłbym daleko, gdzie nikt mnie nie zna. Więc niech się odczepią i znajdą nową ofiarę !
   - Justin, rusz tyłek i idź na ten koncert! Przecież nie musisz jechać, możesz dojść. To tylko kawałek. - Tłumaczył Christian, mój kumpel. Następny się znalazł.
   - Czy wy nie potraficie do cholery zrozumieć, że mam dość ? - Tupnąłem nogą zupełnie jak małe dziecko i wyszedłem z pomieszczenia. Wbiegłem po schodach jak obrażony przedszkolak i zamknąłem się w hotelowym pokoju. Zaraz będą wisieć na moim drzwiach, a nawet na oknach, jestem tego pewny. Ale ja stąd nie wyjdę, obiecuję sobie i im. Wiem, że to oni powinni być dla mnie najważniejsi i pewnie teraz specjalnie czekają na mój występ, ale nie potrafię, cholera nie potrafię ! To wszystko straciło sens gdy straciłem Channel ! Dlaczego wszystko musi się kręcić wokół niej, no kurwa dlaczego ? O co w tym chodzi ! Zostawiła mnie, zostawiła samego z tym wszystkim, wytykając przy okazji wszystkie, nawet te najmniejsze czasem nie mające znaczenia błędy a sama święta nie była ! Zrobiłem już wszystko aby ją odnaleźć, ale na marne, przepadła i ślad po niej zaginął. Ja nawet nie wiem czy ona żyje, czy jest zdrowa czy szczęśliwa.. Wynająłem kilku prywatnych detektywów, obdzwoniłem jej całą rodzinę, przyjaciół, ludzi z pracy, szpitale, szukałem informacji po różnych hotelach i klubach po prostu wszystko co mogłem. Dzień w dzień myślałem o tym co teraz z nią się dzieje. Pewnie teraz wcale o mnie nie myśli, wyrzuciła mnie ze swoich wspomnień w efekcie czego rozpoczęła zupełnie nowy, inny od wszystkich rozdział w swoim życiu.. Jeżeli ona zamierza ze mną tak to ja też. Koniec z tym, z nią. To już definitywny koniec. Najgorszą rzeczą w tym wszystkim było to że ona pozwoliła na to abym się w niej zakochał, pokochał tak mocno abym nie widział świata poza nią.
Ze swojej kieszeni wyjąłem małe zdjęcia na którym byliśmy oboje, zapalniczkę i paczkę papierosów. Odpaliłem jednego zaciągając się dymem który drażnił moje płuca w między czasie obserwując jak jej wizerunek pochłaniają niewielkie płomienie.
   - Justin, synku otwórz te drzwi. - Lamentowała moja matka.
   - Bieber, ty popaprańcu liczę do trzech i jak nie otworzysz to wywarze to drzwi ! Jeden, dwa, trzy ! - Krzyknął Usher który był już wyprowadzony z równowagi. Usłyszałem głośny huk, salwę przekleństw a potem dziki śmiech Payton.
Po dziesięciu minutach nie wytrzymałem i wyszedłem z pokoju. Jak wcześniej myślałem ustawili się w rządek i pukali kilkadziesiąt razy w drzwi. Tak, mam cudowną ekipę, naprawdę. Stwierdziłem w myślach, że zachowuję się jak rozkapryszony dzieciak, ale okej, nie powiedziałem tego głośno - tyle się liczy. Spojrzałem na nich słodkimi oczami, a oni wywrócili swoimi.
   - Dobra jedziemy ! - Rozkazałem i już po chwili znajdowałem się w samochodzie, usiadłem na tylnych siedzeniach. Do uszu włożyłem słuchawki i po kolej puszczałem kawałki AC/DC. Zamknąłem oczy aby się odprężyć. Ktoś załapał mnie za ramię a potem potrząsnął, gdy rozchyliłem powieki zobaczyłem przed sobą twarz Pay.
   - Justin, paliłeś ? - Spytała.
   - Tak, a ktoś mi zabroni ?
   - No nie..
   - No właśnie.
   - Nel nie lubiła tego.
   - Nel nie ma. Jasne ? Wyjechała i ma nas wszystkich głęboko w dupie. Nie mów mi o niej, ona wymazała mnie ze swojego życia więc ja też chce ją wymazać. Channel Black dla mnie nie istnieje !
   - Justin, skąd wiesz że to zrobiła ?! - Spytała marszcząc czoło i groźnie na mnie spoglądając.
   - Mówiłem ci żebyś nie mówiła przy mnie o tej suce ! - Powiedziałem teatralnie przewracając oczami.
   - Ale..
   - Nie ma żadnego ale..- Ponownie włożyłem słuchawki do uszu i znów zacząłem słuchać muzyki mając nadzieje że nikt nie słyszał tej rozmowy, ale znając Payton i tak powtórzy Christianowi, prędzej czy później.
Wkońcu dojechaliśmy na miejsce. W ciszy weszliśmy na olbrzymią hale. Tam zajęły się mną stylistki.
-JB wchodzisz, idź na scenę, już... - Wszyscy mnie poganiali a ja stałem jak słup. Wziąłem mikrofon do lewej ręki i wybiegłem do fanów na scenę, kazałem się wszystkim uciszyć. Nie byłem dzisiaj w dobrym humorze co było widać na pierwszy rzut oka. Wystawiłem prawą rękę ku górze a wzrok spuściłem na swoje buty a wtedy z głośników wydobyły się pierwsze nuty "Baby" . Przełożyłem mikrofon do drugiej ręki i przystawiłem sobie go do twarzy a w między czasie przełążyłem ciężar ciała z jednej nogi na drugą, zacząłem śpiewać. Nim się obejrzałem zaśpiewałem już kilka piosenek. Następna miała być już ostatnią. Pomiędzy słowami zwrotki piosenki "U smile" zdążyłem wypowiedzieć kilka wyrazów typu "Cześć wszystkim, jak się macie?". Przed sobą miałem tysiące rozwrzeszczanych dziewczyn, które szykowały się do wyrzucenia staników na scenę. Odsunąłem się na bezpieczną odległość i śpiewałem dalej, jednak szybko skończyłem. Dobrze, że miałem zaśpiewać tylko sześć piosenek, bo nie zniósł bym ich dłużej. Zastanawiam się dlaczego tak reaguję, przecież zawsze cieszyłem się na koncerty i to wszystko. Nie tchórzyłem i zawsze z chęcią śpiewałem.