Rozdział 52 - We make the sun shine in the moonlight - Part 1/2

Oczami Jessici

Była dopiero dziewiąta godzina ale ja już musiałam jechać do kliniki aby załatwić sprawę mojej ciąży z Justinem której nie ma, tak konkretniej to nie ma żadnej ciąży...
Wsiadłam do mojego srebrnego kabrioletu i ruszyłem w drogę z piskiem opon, po niecałych dziesięciu minutach byłam już na miejscu. Pod budynkiem czaiło się wielu paparazzi, czyli wszystko szło zgodnie z planem. Ubrałam czarne okulary aby nie oślepnąć od błysku fleszy i wyszłam z pojazdu po czym położyłam dłoń na brzuchu wypinając go. Uśmiechając się pod nosem i ruszyłam spokojnym krokiem w stronę wejścia, chciałam aby to wszystko wyglądało bardzo naturalnie.W moją stronę padało wiele pytań odnośnie tej całej sytuacji ale ja milczałam bo na to jeszcze przyjdzie czas.
W recepcji zapytałam się o numer gabinetu lekarza. Udałam się tam i zapukałam, w odpowiedzi usłyszałam stłumione "Proszę wejść" przez białe drzwi. Weszłam do środka i usiadłam na krześle. Odrazu opowiedziałam lekarzowi o co chodzi, z początku był tym oburzony ale gdy na stół powędrowała gruba koperta odrazu zmienił zdanie. Teraz mam już pewność że wszystko co zaplanowałam się uda.
Kilka dni później
Oczami Nel
Usiadłam na kanapie w salonie i przykryłam się kocem po czym skuliłam w kłębek. Było mi potwornie zimno, po całym ciele przechodziły dreszcze a na dodatek moje policzki było potwornie rozpalone. Nawet aspiryna mi nie pomogła. Włączyłam telewizor, przełączyłam na jakiś kanał muzyczny. Właśnie puszczali teledysk tej zasranej Jessici, "Almost Love". Skrzeczała tak że szybko przełączyłam na kolejny kanał, nie mogłam tego słuchać. Trafiłam jeszcze gorzej jeżeli mogę tak to określić. Puszczali jakiś filmik z prób przed koncertem Justina. JB wygłupiał się na scenie do piosenki "Pretty Boy Swag". Wyglądał tak słodko a zwłaszcza gdy wiatr układał każdy kosmyk jego włosów w inną stronę. Łzy same cisły mi się do oczu gdy tylko pomyślałam że to już koniec, koniec NAS. Innego wyjścia z tej sytuacji nie widziałam, zamknęłam się w sobie i nikogo do siebie nie dopuszczałam. Nie wiedziałam co mam zrobić, jak się zachować, czy mu wybaczyć, wyprowadzić się i zerwać kontakt już na zawsze a może po prostu olewać tak jakby nie istniał. Wybrałam trzecią opcje choć były chwile że chciałam do niego podbiec, rzucić się mu się na szyje i przeprosić za moje zachowanie, żeby było tak jak dawniej, niestety brakowało mi odwagi i determinacji. W domu panowała taka dziwna atmosfera, jak z jakiegoś horroru. Nie słyszał mojego głosu od kilku dni a ja jego, może i się odzywał ale ja nie chciałam tego słyszeć. Moje myśli były rozproszone przez co nie mogłam na niczym się skupić,jedynym ratunkiem dla mnie była praca która zawsze odciągnęła mnie od tego wszystkiego.
Szybko wyłączyłam telewizor i poszłam do łazienki. Do wanny nalałam dużo ciepłej wody, zrobiłam sporą piane i dodałam różne olejki. Znużyłam się po samą szyje w efekcie czego odcinając od świata. Nagle usłyszałam jakieś hałasy dobiegające z dołu, z początku myślałam że mi się po prostu przesłyszało ale to się powtórzyły kilku krotnie. Wyszłam z łazienki owijając ciało dużym, białym a zarazem miękkim ręcznikiem który sięgał mi do połowy ud. Zapaliłam światła w każdym pomieszczeniu i sprawdziłam dokładnie wszystkie pokoje. Sam i Suri spali, okna i drzwi były zamknięte, alarm włączony a w domu było pusto. Więc skad te hałasy... ? Lekko pod denerwowana poszłam do kuchni, z szafki nad zlewem wyjęłam czekoladowe musli a wtedy na swojej szyi poczułam czyjś oddech. Moje serce zaczęło bić szybciej, poczułam ucisk w żołądku, cholernie się bałam. Przełknęłam ślinę po czym wydałam z siebie głośny krzyk który został stłumiony przez czyjąś dłoń. Poczułam jak ktoś dotyka mojej talii.
- Już spokojnie... - Wyszeptała mi do ucha osoba stojąca za mną. Odetchnęłam z ulgą a uścisk mnie obejmujący się rozluźnił.
- C..co ty tu..taj ro..obisz ? - Wydukałam. Gdy się obróciłam zobaczyłam Justina z kwaśną miną.
- Odwołałem koncert i przyjechałem do ciebie, nie mogłem wytrzymać już tej presji, byłem niepewny co będzie dalej. - W tym miejscu przystanął aby wsiąść głębszy oddech. Jego ręce znów zawędrowały na moją talie. Trząsł się jak galaterka.- Kocham cie. Błagam,wybacz mi.- Kontynuował drżącym głosem.- Jesteś dla mnie wszystkim. Ja nawet nie potrafię wyrazić tego słowami. Ja rzucę to wszystko i jedyną osobą w moim życiu będziesz ty. Tylko ty będziesz się dla mnie liczyć. Co ja gadam, juz tek jest, tylko ty...A o tą sprawę z JJ się nie martw, zapomnij... Ja cie kocham, rozumiesz ?
- Justin tu nawet już nie chodzi o Jessica tylko o mnie. - Wyszeptałam spuszczając wzrok na podłogę.
- Jak to ? - Spytał marszcząc brwi.
- Nie wiem czy cie jeszcze kocham, ja po prostu tego nie czuje... Czuje ze to co było między nami wygasło ... Nie ma już nic, jedynie pusta którą już nic nigdy nie wypełni...
- Daj spokój, wiem przecież że nadal nas coś łączy i kochasz mnie. Sama tak mówiłaś, że jestem dla ciebie światem i życie, a teraz nie okłamuj samej siebie... - Powiedział przytulając mnie bardzo mocno. Oparłam głowę na jego torsie i zacisnęłam pięści na koszulce.
- Ale to nie to samo co kiedyś. - Mruknęłam.- Myślę cały czas o tym co było między nami i żal mi że to nie wróci. Moja miłość, moje zaufanie do ciebie. Nigdy już tego nie poczuje. Bo teraz wiem że przyżeczenia i wyznania miłości nie ochronią mnie przed cierpieniem i bólem z tym związanym.
- Wszystko zepsułem. Chciałbym cofnąć czas ale nie mogę. Mogę ci obiecać że nigdy więcej cie nie zdradzę. To z JJ było nieświadome, sama przecież wiesz, mówiłem ci...
- To mi nie wystarcza, już ci nie wierze. I nigdy nie uwierzę, za dużo złego się juz wydarzyło.
- Jak mogę to naprawić ? - W jego oczach dostrzegłam łzy które szykowały się aby zrobić strumień na jego policzkach. Ten widok przeprawiał mnie o ból w sercu.
- Nie wiem. - Odparłam. - Próbowałam cie usprawiedliwiać. Przekonywałam się ze już nigdy więcej tego nie zrobisz...
- Bo nie zrobię...
- Może wcale nie o to chodzi, gdybyśmy się nawet z tym uporali, wcale nie wiem czy tego chce.
- Nie chcesz być ze mną ?
- Jeżeli mamy to sklejać obietnicami i zapewnieniami to nie. - Mruknęłam.
- Jestem pewny że powinniśmy być razem, nawet sama mówiłaś tak niedawno.
- Tak jak byliśmy kiedyś razem ? To już nie możliwe.
- To nie znaczy ze nic nie zostało, nie możemy cofnąć czasu ale możemy iść na przód.
- Zacząć od nowa ?
- Tak, tu i teraz. Nie mówię żeby zapomnieć o tym co było ale..
- Justin, przestań ... Wszystko się rozpadło...
- Ale można to odbudować. Chce aby cały świat znów nas zobaczył jak szczęśliwi idziemy przez park trzymając się za ręce i promieniejemy szczęściem. Jak...
- A pomyślałeś czego ja chcę ? Zapomnieć. Po prostu wymazać te wszystkie chwilę spędzone wspólnie z tobą, jeszcze niedawno myślałam inaczej ale to się zmieniło. Doszliśmy w życiu do momentu w którym nasze drogi się rozchodzą i kazdy powinien pójść własną ścieżką. To koniec. A teraz pozwól że pójdę się ubrać. Jutro rano już mnie tutaj nie zobaczysz. - Wyminęłam Justina lecz nie odeszłam zbyt daleko bo mnie zatrzymał łapiąc za nadgarstek. Podszedł do mnie powoli popychając w stronę ściany aż wkońcu się o nią opierałam. Przejechał delikatnie językiem po moich wargach i delikatnie pocałował.
- Czy na pewno chcesz aby ten pocałunek był naszym ostatnim ? - Spytał. Po tych słowach równocześnie po naszych policzkach spłynęły łzy...

* * *

To wcale nie jest takie krótkie jak mi sie zdawało, przynajmniej moim zdaniem ;) Tak wógóle to rozdział taki nudny jakiś . Szkoda że to już przed ostatni z II części, dokończe ten i potem 53...

Pytacie się mnie czy będzie część III, więc odpowiadam że tak. Planuje ją dopiero opublikować w listopadzie. Nię będzie długa. Będzie również troche bardziej realne i mniej "brazylijska" . xD Z chęcią zaczęła bym ją wcześniej ale nie mam czasu przez szkołe . ;/
Tak wogóle to jestem chora i wszystko mnie boli... I nie pójdę do szkoły w poniedziałek i będę się nudzić. Eh... i plastyka mnie ominie czyli nie będzie pogaduszek z Olkiem na temat. JB . ; // hahaha ... Przynajmniej przez ten czas coś napisze ; )

Dobra, już nie przynudzam. 2/2 będzie chyba w piątek.