Rozdział 51 - nic już nie jest normalne

Na początek kilka spraw:

- Chciałam was przeprosić że nic było tyle czasu nowego rozdziału, powód ? Ojciec i szkoła, jak zapewnie wiecie z opisu GG skasował mi rozdziały (chyba przypadkiem), musiałam pisać to od nowa (przywracanie systemu gówno daje & pisałam na szybkiego bez weny tyle co pamiętałam) dlatego rozdział jest beznadziejny, nie miałam na to ochoty, tamta wersja była troche wzruszająca i bardziej ogarnięta, nie to co ta...

- Następny rozdział będzie już przed ostatnim w II części.

- Sorry że nie informuje, nie mam czasu.

- Ma tutaj być conajmniej 51 komentarzy (podpisywać się i nie spamować)

- Następny może w sobote (11.09.10)

- Nie mam chęci poprawiać błędów.

Oczami Justina

- Hej Justin. - Powiedziała uśmiechając się szeroko.
- Cześć. - Rzuciłem oschle na przywitanie.
- Wejdziesz ? - Spytała.
- No raczej. - Poszliśmy do salonu, usiadłem na kanapie.
- Może, się czegoś napijesz albo coś ?
- Daruj to sobie, i lepiej mi wytłumacz jak to możliwe że jestem ojcem tego bachora. -Jessica skrzywiła usta i usiadła koło mnie.
- Nie nazywaj tego dziecka bachorem... Ale ty naprawdę nic nie pamiętasz ?
- No jak widać nic dlatego proszę cię abyś mi to wkońcu wytłumaczyła !
- Tamtego dnia kiedy zniknęła Channel, nagrywaliśmy piosenkę i ze studia odwiozłeś mnie do domu. Źle się czułeś i byłeś zrozpaczony tą całą sytuacją więc przyszedłeś do mnie a potem zacząłeś się do mnie przystawiać...
- Ty sobie chyba żartujesz ! - Oznajmiłem przerywając jej. - I co ? I zaczęłaś mnie pocieszać tak że wylądowaliśmy w łóżku ?! - JJ przytaknęła. - To się wogóle nie trzyma kupy, tamtego dnia obudziłem się u siebie.
- Eee...bo cie odwiozłam potem.
- I niby dopiero teraz się zorientowałaś że jesteś w ciąży, po trzech miesiącach ?
- Nie, wiedziałam wcześniej tylko nie wiedziałam jak ci o tym powiedzieć, byłeś taki szczęśliwy z Channel.
- Właśnie, byłem, rozumiesz ? BYŁEM ! Ale ty to kurwa musiałaś popsuć... Nie wierze, to się wogóle nie klei i nie ma sensu. - Zacisnąłem pięści na kosmykach włosów. Gdyby mógł to bym jej wychlastał tą wytapetowaną buźkę z chytrym uśmieszkiem...
- Justin, za sześć miesięcy na świat przyjdzie nasze dziecko, uwierz. - Byłem wściekły, ale faktycznie nic nie pamiętam z tamtego wieczoru.
- Ty mnie po prostu złapałaś na dziecko ! Czego ode mnie chcesz ? Kasy, zrujnować karierę, zrobić komuś na złość czy co ?!
- Nic z tych rzeczy.
- Nie uwierzę i nie uwierzę dopóki nie zrobisz tych wszystkich badań, jutro jedziemy do lekarza.
- Dostałeś już przecież wyniki i zdjęcia USG. - Mruknęła krzyżując ręce na piersi.
- Pójdziemy zrobić jeszcze raz, i do mojego lekarza tym razem. Pobiorą ci krew, zrobią USG i wszystko inne co trzeba... - Po tych słowach Jessica wyglądała jakby zobaczyła ducha. - Coś nie tak ?
- Nie, wszystko jest ok... Daj mi numer i adres tego lekarza. - Powiedziała sztucznie się uśmiechając.
- Jeszcze nie wiem gdzie pojedziemy. Tak wogóle przyjadę po ciebie więc to mi nie potrzebne.
- E... Jutro nie będzie mnie u siebie, będą u mamy w San Diego i ona mnie zawiezie więc wyślij mi potem chociaż adres SMS.
- A twoja mama czasem nie mieszka w San Francisco ?
- Tak... Nie, nie. To znaczy przeprowadziła się ostatnio do San Diego. Więc jak będzie ?
- Prześle ci to mailem, nie mogę SMS. - Po tych słowach wyszedłem z jej domu cały wpieniony trzaskając drzwiami. Zadzwoniłem gdzie trzeba i umówiłem się na jutro na wizytę a potem wysłałam adres Jess. Jeździłem zatłoczonymi uliczkami LA kręcąc się w kółko próbując się przyzwyczaić do myśli że będę ojcem. Znudzony postanowiłem pojechać do Chrisa. Pięć minut później byłem już na miejscu. Zadzwoniłem dzwonkiem i otworzyła mi Pay.
- Cześć, jest Chris ?
- Siema, jest.
- Mogę wejść ? - Pay uniosła jedną brew do góry i przygryzła dolną wargę. Była lekko zdenerwowana.
- Nie wiem.
- Dlaczego ?
- Otwórz szerzej te drzwi ! - Usłyszałem zdyszany głos Beadlesa. Payton mruknęła coś pod nosem a chwile później zobaczyłem jak Christian prowadzi ledwo przytomną Nel.
- A jej co się stało ?! - Powiedziałem zdenerwowany.
- Schlała się, przez ciebie.
- Jest kompletnie zalana, weź stary mi pomóż a nie gapisz się i stoisz jak kołek. - Syknął Christian. Wziąłem ją pod drugie ramie wpakowaliśmy ją do mnie do samochodu. Posadziłem Nel na fotelu i przypiąłem pasami.
Od dwudziestu minut stałem w korkach i nic się nie ruszyłem do przodu, był chyba wypadek czy coś. Jakby tego było mało w do samochodu wleciał jakiś robak którego brzęczenie cholernie mnie irytowało, nawigacja sama się włączyła i gadała jakieś bzdury i nie chciała się wyłączyć a Nel obsunęła się tak ze głowę miała na moich kolanach a nogi dała na tapicerke. Komicznie to wyglądało ale wcale nie było mi do śmiechu, w każdej chwili mogła zwymiotować na moją tapicerkę.
Po dwóch godzinach dotarliśmy do domu. Wzięłam ją na ręce i zaniosłem na górę po czym położyłem na łóżku. Ściągnąłem z niej skórzaną kurtkę i obcisłe rurki. Poszedłem iść wsiąść prysznic.
Oczami Jessici
Justin wyszedł z domu cały wściekły trzaskając drzwiami. Nie sądziłam że będzie taki podejrzliwy i wyskoczy mi tutaj z tym lekarzem. I co ja ma teraz zrobić ? Przecież wtedy cała prawda wyjdzie na jaw a to się nie może stać ! Musze teraz szybko coś wymyślić. Z tych nerwów zapomniałam po informować media a one tutaj są najważniejsze. Zadzwoniłam do najtańszego brukowca i opowiedziałam całą sytuacje w imieniu przyjaciółki jego managera. Jutro już wszyscy będą o tym pisać w gazetach i internecie.
Oczami Justina
Nałożyłem lawendowy szampon na moje włosy, rozkoszowałem się jego zapachem aż do samego końca. Usłyszałem trzask drzwi a potem zobaczyłem Nel nachyloną nad kiblem. Bez wahania wyszłem z kabiny. Jedną ręką złapałem jej włosy a drugą położyłem na jej talii.
- Będziesz żygać ? - Nel zmierzyła mnie wzrokiem.
- Jeżeli będę mieć takie widoki jak teraz to z pewnością tak ! - Szybko wziąłem ręcznik i przepasałem sobie go na wysokości bioder. - Tak lepiej... - Syknęła.

*

Od kilku godzin siedzieliśmy na zimnych kafelkach spoglądając sobie w oczy. Nawet nie wiem jak doszło do tej sytuacji. Pieściłem swoim kciukiem jej ciepłą dłoń tak jakby nic się nie stało. Jakby nikt z nas nigdy nie popełnił żadnego błędu. Miałem motyle w brzuchu gdy przemierzałem wzrokiem jej ciało. Tak bardzo chciałem teraz wtulić ją w siebie ale było jeszcze na to za wcześnie, ale czy jeszcze kiedy kolwiek będzie jeszcze odpowiedni moment na to ? Czy ona mi wybaczy tak w pełni i nie będzie ukrywać żalu ? Zaakceptuje to dziecko ? A może to po prostu kwestia czasu ? Przecież ja ją tyle razy zraniłem, po co ja jej taka osoba jak ja, po co ma cierpieć i płakać gdy może cieszyć się życiem i śmiać... Gdyby tylko chciała znalazła by sobie kogoś lepszego ode mnie, a może chce ? Ale czy on będzie ją kochał tak bardzo jak ja ? Czy dopełniali by się tak jak my, jak dwie połówki pomarańczy złączone w całość ? A może to już czas aby pozwolić jej odejść i zapomnieć o wszystkim co nas łączyło i dzieliło, o planach i marzeniach jakie wiązaliśmy? Ale jak zapomnieć o tych oczach tryskających energią, ustach które budziły każdego ranka i układały do snu wieczorem, o policzkach które oblewały się rumieńcem zawsze kiedy była przy mnie i ją dotykałem, uszach do których szeptało ciche "kocham cie" i o wielu innych rzeczach które ona w sobie miała. Zadaje sobie tyle pytań i na żadne nie mogę uzyskać odpowiedzi. Czy to się w końcu zmieni ? I znowu w mojej głowie pojawiło się kolejne pytanie. Już nie mogłem dusić tego w sobie dłużej, w moim oku zakręciła się łza. Przechyliłem głowie do tyłu, jakby to wyglądało jakbym się teraz rozpłakał ?
Oczami Nel
"Tacy zwariowani w tym, co nazywamy miłością" Tak śpiewał mi kiedyś Justin, ale potem zaczęła śpiewać to Jessica w między czasie komplikując moje życie. Dlaczego moje życie musi przypominać brazylijską telenowele ? Czasem mam wrażenie że za rogiem czai się Aston Kutcher z kamerami i swoją ekipą, ale to tylko złudzenie, a szkoda.
Teraz siedzę od kilku godziny na zimnych kafelkach a na przeciwko mnie JB masujący moją rozgrzaną dłoń swoim kciukiem, czuje jak moje policzki przez to płoną, to jego obecność i dotyk tak na mnie działa. Chciała bym wiedzieć co siedzi w jej głowie, mam nadzieje że nie myśli sobie że mu wybaczyłam albo tak szybo to zrobię. To wcale nie jest takie proste jakby się wydawało. Te wszystkie fanki zazdroszczą mi tego że jestem z nim. Wydaje się im że mamy takie wspaniałe życie, one po prostu nie wiedzą że cały czas zachowuje się jak pospolity fiut, mimo to go nadal kocham i chyba będzie tak do końca moich dni a nawet dłużej. Zapewne ta miłość będzie zmieniać swój rodzaj, siłę i sposób w jaki będę ją okazywać. ale nadal nią będzie Gdybym mogła cofnąć się te kilka lat wstecz i stanąć przed wyborem pójścia do galerii z przyjaciół mi czy zostać w domu i najprawdopodbnie nigdy go nie poznać poszła bym tam. Odważyła bym się jeszcze raz przez to przechodzić, jeszcze raz cierpieć tylko po to aby w między czasie czuć jego słodki oddech na swojej szyj, spoglądać w jego czekoladowe oczy w których zawsze są iskierki szczęścia, bawić się kosmykami jego aksamitnych włosów i po prostu być przy nim aż do usranej śmierci. W dniu w którym go poznałam odnalazłam sens życia. Teraz tylko marze o tym aby się na niego rzucić i zapomnieć o otaczającym nas świecie. Ale czy to by było normalne i na miejscu ? Jaka dziewczyna o zdrowym rozsądku by tak zrobiła po tym wszystkim ? Tylko chodzi o to że ja nie jestem normalna, nic już nie jest normalne. Mam wrażenie że kiedyś żyłam w innym świecie, wszystko tam było prostsze, tak jakby się patrzyło przez różowe okulary.