Rozdział 37 - jestem jego dziewczyną.

Rozdział dedykuje Matyldzie . < 3

Oczami Nel
Obudziły mnie kwietniowe promienie słońca które zdążyły już całkowicie nagrzać mój pokój a była dopiero szósta rano. Czułam się tak dziwnie, byłam taka pusta, jakby umarła  część mnie...nie wiem jak to określić i dlaczego tak było. Szybko chwyciłam pilot od klimatyzacji i ją włączyłam na delikatnie chłodzenie. Odrazu zeszłam na dół po czym skierowałam się się do kuchni w której siedziała Payton walcząca z kacem.
- I po co wczoraj było tyle pić ? - Rozczochrałam delikatnie jej czuprynę, wyjęłam sok z lodówki i nalałam do szklanki.
- Nie wiem, dopiero wróciłam od Chrisa jestem wykończona... idę spać.
- Słodkich koszmarków, tylko się na schodach nie zabij.
- Spoko. - Rzuciła na pożegnanie i poszła na górę. Ogarnęłam się trochę i wyszłam po gazetę która jak zawsze znajdowała się na trawniku przed domem. Wróciłam do mieszkania i odłożyłam ją na kuchenny blat. Nawet nie miałam zamiaru jej czytać z powodu dzisiejszej daty, 1 kwietnia. Wyrosłam już z tych zabaw i głupich żartów a takie brukowce to po prostu kochają. Poszłam do łazienki gdzie się umyłam, pomalowałam i uczesałam. Ubrałam jeansowe lekko podarte rurki, rozciągniętą koszulkę na ramiączkach, czarną skórę i czarne botki >klik<. Zeszłam jeszcze poszukać kluczy od mojego maleństwa i miałam wyruszyć w droge do agencji. Gdy byłam w kuchni spojrzałam na nagłówek gazety i w tym momencie serce mnie zakuło a oczy zaczęły piec. "Idol nastolatek, młody i utalentowany Justin Bieber(+19l.) zginął dziś w wypadku samochodowym". Wiedziałam że to tylko taki kolejny pomysł dzisiejszych mediów a mimo to zrobiło mi się przykro. Wzięłam kilka głębokich wdechów i powróciłam do poprzedniej czynności. Wkońcu znalazłam kluczyki i pojechałam, oczywiście nie obyło się bez pomocy GPS, nie znałam jeszcze dobrze miasta. Wkońcu dojechałam pod ogromny oszklony budynek. Zaparkowałam w cieniu i udałam się do środka. Przy wejściu stał wysoki nawet przystojny ochroniarz który mnie wylegitymował po czym wskazał drogę do Emily. Przeszłam przez recepcje która była utrzymana w ciepłych kolorach, następnie szerokim korytarzem i wjechałam windą na ósme piętro. Po drodze mijałam wielu pracowniku i mimo dzisiejszego dnia mieli lekko grobowy nastrój, w rękach przeważnie mieli jakąś gazete w którą namiętnie czytali. Delikatnie zapukałam w drzwi i weszłam do środka. Przywitałam się z moją menagerką która wręczyła mi mój grafik na najbliższe dwa tygodnie. Miałam strasznie dużo roboty. Jutro miałam mieć wywiad dla magazynu People, po jutrze sesje dla Avanti. W następnym tygodniu wywiad w radiu, sesja na plaży dla Elle i lot do New Yorku na gale.

*

Podjechałam pod mała knajpkę w środku LA i jak zwykle zaparkowałam moim maleństwem w cieniu. Weszłam do środka i zamówiłam mrożoną śmietankową latte oraz szarlotkę. Usiadłam przy stoliku koło okno i czekałam na zamówienie. Nie miałam nic do roboty więc zadzwoniłam do Jeydona czy moglibyśmy się dziś spotkać więc umówiłam się z nim na wieczór. Gdy odbierałam zamówienie usłyszałam dźwięk dzwonka telefonu wydobywającej się z mojej torebki. Wyjęłam iPhona i na wyświetlaczu zobaczyłam zdjęcia Chrisa.
- No hej.
- Cześć. - W słuchawce usłyszałam jego przerażony głos.
- Co się stało ?
- Nel, przyjedź jak najprędzej do szpitala na Soto St. Justin... on miał wypadek. Eeh...Tylko nie jedź szybko. - Przed oczami miałam nagłówek z porannej gazety. Szybko wrzuciłam telefon do torebki i wyjęłam z portfela pierwszy lepszy banknot i rzuciłam na stół. Nie wiem czy to był dolar czy sto. Wybiegłam z lokalu potykając się o własne nogi. Cała się trzęsłam. Wsiadłam do auta i ruszyłam. w drogę. Po chwili byłam już przed szpitalem. Było tam pełno paparazzi więc założyłam czarne okulary które znalazłam w schowku a nie powinno ich tam być. Wyszłam z auta i ze spuszczoną głową weszłam do środka. Udałam się odrazu do recepcji.
- Przepraszam czy mogła by mi pani udzielić informacji gdzie leże Justin Bieber ?
- Przykro mi ale nie udzielamy takich informacji fanką.
- Czy ja wyglądam do jasnej cholery na fankę ?! Cała się trzęsę i mam przekrwione oczy bo się o niego martwię... ja muszę wiedzieć gdzie on leży !
- Kochana nie ze mną takie numery. - Przełknęłam ślinę i odważyłam się wypowiedzieć te słowa.
- Do jasnej cholery niech mi pani uwierzy, jestem jego dziewczyną. - Spuściłam głowe i powstrzymywałam gęste łzy które mieszały się z tuszem do rzęs i spływały po moich policzkach. Znów spojrzałam na kobietę która skarciła mnie wzrokiem.
- Idź już stąd bo wezwę ochronę. - Przewróciłam oczami po czym odsunęłam się od recepcji. Nerwowymi ruchami szukałam w torebce telefonu, gdy tylko go znalazłam szybko wybrałam numer do Chrisa który odebrał po pierwszym sygnale.
- Halo.
- Christian przyjdź do recepcji bo te babsko nie chce mnie wpuścić. - Mówiłam strasznie wysokim głosem i z trudem powstrzymywałam kolejny wybuch płaczu, nie byłam pewna czy mnie zrozumiał.
- Zaraz będę. - Schowałam telefon. Lekko rozchyliłam nogi i spuściłam głowe zaciskając włosy w pięści. Kiwałam się w przód i w tył jakbym miała chorobę sierocą. Każda sekunda mijała jak godzina, wszystko tak się dłużyło. Po chwili poczułam czyjś dotyk na swoim ramieniu, był to Beadles. Spojrzał na mnie a ja prędko schowałam twarz w dłonie po czym szybko wstałam i rzuciłam mu się na szyje. Nie chciałam żeby widział mnie w takim stanie, choć nie raz mnie nim płakałam. Pewnie wyglądałam jak jakieś tró imoł, oczy pandy i rozczochrane włosy które wyglądały jakby ktoś je niezdarnie natapirował.
- Co się stało ? - Wyszeptałam mu do ucha. Delikatnie odsunął mnie od siebie i spojrzał prosto w moje zaszklone i przekrwione oczy.
- Nie wiem jak zacząć, więc powiem prosto z mostu. JB jechał do ciebie i miał wypadek. Lekarze operują go już od pięciu godzin i nic nie mówią o jego stanie, nie mamy żadnych informacji. - Po tych słowach mojego nogi stały się jak z waty. Gdyby nie krzesło leżała bym na ziemi. Poczułam się podle, zdałam sobie sprawę z tego że jestem egoistką...Gdybym go wtedy wysłuchała to by się nie stało. Myślałam tylko o sobie... a przecież każdy zasługuje na szanse i na wysłuchanie tego co ma do powiedzenia, każdy ma uczucia...

- Dlaczego do mnie jechał o tej godzinie... to było nad ranem ?! - Ledwo to z siebie wykrztusiłam, miałam strasznie nierówny oddech i nie mogłam się uspokoić.

- Eh... Dokładnie to nie wiem. Napisał wczoraj jakąś piosenkę a potem znowu opowiadał jaka jesteś dla niego ważna i ile by dał aby być znowu z tobą... Potem się ubrał i pojechał.

- Chris chodźmy tam. - Chłopak pokiwał głową i pomógł mi wstać. Nie miałam kompletnie sił. Wjechaliśmy windą na ostatnie piętro które było prawie puste. Na końcu długiego i wąskiego korytarza dostrzegłam Ushera, Scootera, jego mamę oraz jeszcze kilka mi nie znanych osób. Wolnym krokiem ruszyliśmy w ich stronę. Przywitałam się z Pattie uściskiem i usiadłam na krześle koło Chrisa. Nie miałam odwagi nikomu spojrzeć w twarz. Cały czas gorzkie łzy leciały po moich policzkach zatrzymując się na ramieniu Christiana. Po godzinie z sali operacyjnej wyszedł lekarz w zakrwawionym fartuchu.

* * *

Po raz kolejny jestem zadowolona z rozdziału, myśle że jest fajny . ; D Chyba tak nigdy nie myślałam . xdd Wena mi wraca, skormna jestem co nie ?

Dziś wieczoram jade na tydzień do kuzynki i nie wiem jak tam będzie z czasem na bloga, ale napewno coś się pojawi. Dziś jeszcze będzie rozdział na change-of-justin więc zajrzyjcie wieczorem.

Ma tutaj być 37 komentarzy lub więcej, wierze że stać was na to. < 3

Do następnego . ; ******