Rozdział 31 - Koniec części I

 

Im bliżej Polski tym więcej chmur na niebie. Właśnie nastąpił jeden z tych momentów w których ciesze się że babcia wyemigrowała z niej. Włożyłam słuchawki na uszy i puściłam jakiś szybki kawałek JB aby nie zasnąć z nudów, przesłuchałam jego wszystkie (żeby było jasne z My World + My World 2, oprócz That so be me, zapamiętajcie to) . Po 9 godzinnym locie w końcu wylądowaliśmy we Wrocławiu. Nawet nie umiałam tego wymówić. Nie dziwie się ze polski należy do najtrudniejszych języków świata. Siedem przypadków, tyle różnych odmian czasownika i ta komplikowana ortografia. Nawet polak mieszkający tu od urodzenia nie jest w stanie tego opanować, a co dopiero taki obco krajowiec jak ja. W prawdzie jestem Polką ale kij z tym. Cały czas modliłam się tylko o jedno, aby rodzina do której jadę umiała chodź trochę angielski bo ja na pewno nie mam zamiaru łamac sobie języka. Wysiedlimy z samolotu i wykonaliśmy takie podstawowe czynności jak odbiór bagażu itd.

* * *

Jestem tutaj już ponad dwa tygodnie, mam coraz gorszy kontakt z Justinem. Nie rozmawiałam z nim od 4 dni, z pewnością jest coś nie tak. Kompletnie nie wiem o co chodzi, zaczynam świrować. To jest jakiś koszmar, odliczam dni, godziny i minuty. Niedługo chyba policzę sekundy...
Payton, Chris, Caitlin, Danny i Mikey tak samo nie mają bladego pojęcia o co w tym wszystkim chodzi. Widzieli go ostatnio w dniu mojego wyjazdu.

* * *

Pełno zieleni, świeże powietrze, charakterystyczne uliczki przed mieść Atlanty, bardzo mi tego brakowało. Wyjęłam walizki z bagażnika samochodu i zaniosłam je do mojej sypialny. Wzięłam szybki i orzeźwiający prysznic po czym pobiegłam podlać kwiatki i wyjąć pocztę ze skrzynki która pękała w szwach. Położyłam ją na stoliku w kącie salonu. Spojrzałam na stary zegar, była piąta rano. Zaczęłam odliczać minuty aż do momentu w którym pójdę do Justina, to było chore, no ale co ja na to mogłam poradzić. Miłość, po prostu miłość... Powinna być zakazana. Walnęłam się w czoło.
- Nel, dziewczyno ty się opanuj bo w psychiatryku skończysz. - Powiedziałam pod nosem popijając sok jabłkowy. Z nudów wzięłam pocztę czego nigdy nie robiłam. Zaczęłam ją przeglądać, same rachunki, reklamy i listy do babci. Ostatnia była zżółkła koperta z napisem " Do Nel". Odrazu rozpoznałam ukośne pismo Justina.Szybko otworzyłam kopertę.
"Droga Nel
Kompletnie nie wiem jak się zabrać do pisania tego listu. Jest mi ciężko. Przepraszam że nie powiedziałem Ci wcześnie ale nie potrafiłem, to jest dla mnie cholernie trudne. Dowiedziałem się dwa dni przed twoim wylotem do Polski... No więc wyjeżdżam z Atlanty, na stałe. Właśnie rozpoczynam karierę muzyczną w pewnym stopniu dzięki Tobie i dziękuje Ci za to. Usher zauważył moje nagrania na You Tube i pomoże mi się wspiąć na sam szczyt, niedługo nagrywam swoją pierwszą płytę i teledysk...

Mam nadzieje że to jakoś zrozumiesz, bo to już czas aby myśleć o sobie. Ponownie przepraszam, ale tym razem dlatego że to koniec. Koniec nas. Pogodziłem się z tą myślą i sądze że ty też powinnaś. Zapomnij o mnie, o nas i o tym co nas łączyło. Tak będzie lepiej dla ciebie i dla mnie. To co było przez ostatnie 10 misięcy to było jakąś grą...zabawą ? Nie wiem jak to nazwać... a może po prostu to była szczeniacka miłość. Nie zależy mi już na tobie...

Justin"

Upuściłam kartkę, łzy lały się ciurkiem po moich rozżarzonych policzkach, z trudem przełykałam ślinę, w żołądku poczułam ucisk, serce kuło a całe ciało się trzęsło. Nie wiedziałam co myśleć, jak to odebrać. Czy to naprawdę koniec, a może jakiś głupi żart ? W głowie miałam mętlik. Wybiegłam z domu i skierowałam się w stronę posiadłości Justina. Biegłam ile miałam tylko sił w nogach, tak bardzo pragnęłam aby to po prostu był głupi żart z udziałem Maddie albo Lauren która kocha takie zabawy.

- Zaraz przejdę przez furtkę i zapukam do jego drzwi. On mi otworzy i się delikatnie uśmiechnie, zobaczę jego boskie dołeczki i śnieżno biały uśmiech, te czekoladowe oczy w czarnych oprawach po prostu mojego Justina. Wtulę się w jego ciepły tors wdychając zapach czekoladowego axa który mnie zawsze uspokajał. Zacznie oddawać mi czułe pocałunki w kącik ust i szeptać miłe słowa do ucha głaskając po policzku. Spleciemy nasze dłonie i udamy się na długi spacer przy wschodzie słońca. Znowu będziemy razem i wszystko będzie jak dawniej. - Mówiłam sobie pod nosem szlochając.

Po chwili stałam przed jego drzwiami, zastukałam delikatnie kołatką i odczekałam chwile, nikt mi nie otworzył. Ponownie zastukałam w te drogie dębowe drzwi lecz tym razem mocniej, z każdą sekundą wkładałam w to więcej siły. Takie walenie obudziło mi nawet trupa, ale nic, kurwa nic. Nikt mi nie otworzył. Rozejrzałam się wokół, ogród był zaniedbany, okna brudne, garaż pusty a przed domem stała tabliczka z napisem "Na sprzedaż". Padłam na kolana i zaniosłam się jeszcze głośniejszym szlochem. Czyli to prawda on wyjechał, poświęcił to co było między nami dla sławy i pieniędzy. Co ja mu mogłam dać... taka zwykła dziewczyna jak ja, tylko miłość i serce, a może aż miłość i aż serce. Podniosłam się z brudnej podłogi i zrobiłam rundkę wokół domu. Każde miejsce przywoływało wspomnienia. Jak ja miałam niby zapomnieć o ostatnim roku życia ? Nie był idealny ale był w nim on, mój Justin którego kochałam nad życie.

- Biebeeer ! Ty jebany dupku, dla czego kurwa mi to zrobiłeś... - Krzycząc to zdarłam sobie gardło, podejrzewam że słyszało to całe osiedle. Ale może i dobrze... Zacisnęłam w ręku naszyjnik z literką "J" a drugą delikatnie dotknęłam lewego biodra.

- Teraz już nic nie będzie takie samo...- Wyszeptałam chowając swoją zapłakaną twarz w lodowate ręce.

 Nie wiem czy mi wyszedł ... sądzę że tak. ; )

Jak chcecie być poinformowani o części II to napiszcie do mnie na GG o ile wcześniej nie daliście mi swojego nr. 24360079