Rozdział 48 - po raz kolejny wybrał kariere a mnie odstawił na drugi plan..

Oczami Justina
- Nel wstawaj skarbie. - Powiedziałem delikatnie ją szturchając.
- Dlaczego ty zawsze musisz mnie budzić jak mam takie cudowne sny ? - Powiedziała uśmiechając się na mój widok.
- Bo nie chce żebyś dzisiaj została sama a przez cały dzień będziemy kręcić teledysk a potem koncert, no wstawaj już. - Ściągnęłam z niej kołdrę ale to nic nie pomogło. - Co ja mam zrobić żebyś wstała ?
- Daj mi jeszcze pięć minutek, wcale nie spaliśmy...
- Dobra. - Powiedziałem całując ją w policzek. Zostawiłem ją samą w naszej "sypialni" i poszedłem do drugiej części hotelowego pokoju >klik< . Włączyłem PSP i rozpocząłem grę w Takkena. Stoczyłem co najmniej 20 rund więc z pewnością minęło już więcej niż pięć minut. Postanowiłam inaczej załatwić sprawę. Wziąłem szklankę wody i po cichu podszełem do łóżka. Tak słodko spała nie miałem serca tego zrobić, ale też nie miałem innego wyścia.
- Nawet się nie waż... - Mruknęła wstawając i skierowała się w stronę szafy. Wyciągnęła z niej jakieś ciuchy po czym zniknęła za drzwiami od łazienki. Chwile później usłyszałem szum wody wydobywający się z prysznica. Spojrzałem na zegarek który stał na komodzie. Była 9:04, a na planie mamy pojawić się o 11:00 więc jest szansa że zdążymy.
Minęła jakaś godzina a Nel nadal siedziała w łazience, a mnie coraz bardziej irytował dzwięk jej telefonu przypominający o nieodczytanych wiadomościach. Wziąłem go do rąk w celu wyciszenia, lecz to co zobaczyłem zdziwiło mnie lekko. Miała ponad 400 nieodczytanych wiadomości od różnych numerów a co chwile przybywały kolejne... Nie mogłem się powstrzymać aby nie dowiedzieć się o co chodzi, postanowiłem odczytać jedną. Wiem że to było nie wporządku ... Wybrałem pierwszą lepszą ..."Zdychaj ty gruba pizdo".
- Że coo ?! - Powiedziałem na głos. Przeczytałem ją jeszcze raz bo nie docierała do mnie jej treść. Odczytałem następną "Zostaw Justina w spokoju"  a potem jeszcze kilka o podobnej treści. Wiedziałem że moja fanki nie będą zadowolone z tego że mam kogoś ale to było już za wiele. To się zaczęło wczoraj, więc dlaczego nic mi nie powiedziała ? A może miała zamiar ? Jeżeli będzie chciała to mi sama powie, poczekam do jutra, nie będę na nią naciskał. Odłożyłem telefon na miejsce a wtedy wyszła z łazienki. Wyglądała pięknie, zresztą jak zawsze.
- To co jedziemy ? - Zapytała dając mi całusa w usta. Pokiwałem twierdząco głową a już po chwili znaleźliśmy się w limuzynie i jechaliśmy do studia.
Oczami Nel
Po trzech godzinach nagrywania jednej sceny która miała być pierwszą a za razem ostatnią wreszcie skończyli. Niestety z tego powodu nie mogliśmy wrócić do hotelu tylko teraz czekał nas pierwszy koncert Justina w Atlancie.
Przed koncertem miała się jeszcze odbyć próba. Justin poszedł gdzieś z ludźmi którzy zajmowali się jego horografią a ja siedziałam praktycznie sama za kulisami i grałam na jego PSP. Nagle poczułam za sobą czyjąś obecność a potem jak ktoś klepał mnie w ramie. Obróciłam się i zobaczyłam Jessice.
- Cześć. - Powiedziała. - Widziałaś gdzieś może Justina ?
- No hej. A po co ci on ?
- Mieliśmy jeszcze zrobić jedną próbę... Czekaj, ty jesteś Channel jego dziewczyna, prawda ? Justin bardzo dużo o tobie opowiadał. Miło mi cie poznać.
- Tak to ja.... Mi ciebie również. A ty to pewnie Jessica i śpiewasz z nim "Overboard" - Jess posłała mi promienny uśmiech i przytaknęła.
- No to widziałaś go ? - Spytała ponownie.
- Poszedł gdzieś ze swoimi tancerzami i powinien niedługo wrócić. - Dziewczyna podziękowała i gdzieś poszła, pewnie go szukać a ja dokończyłam grę. Jakieś pół godziny później Jessica wróciła za kulisy, miałam możliwość bliżej ją poznać. Nie była taką jaką ją sobie wyobrażałam, czyli przesłodzoną naburmuszoną pindą klejącą się do Justin. Była naturalna, szczera, zabawna i miła. Zbyt szybko ją oceniłam na podstawie dwóch zdjęć zrobionych na koncercie przez paparazzi którzy umieją z niczego zrobić wielki skandal.
Koncert trwał od dobrej godziny a Justin jak zwykle dawał z siebie wszystko. Stałam z tyłu sceny, kołysałam się w rytm muzyki i wsłuchiwałam w każde słowo. Gdy skończył śpiewać "Runway love" zbiegł zdyszany ze sceny i przytulił bardzo mocno szepcząc do ucha czułe "Kocham cie". Spojrzał mi głęboko w oczy po czym namiętnie pocałował. Nim się obejrzałam ponownie znalazł się na scenie i zaczął śpiewać "One less lonely girl", cały czas spoglądał na mnie wysyłając słodkie spojrzenia. Każda dziewczyna wyczekiwała tej piosenki, miała nadzieje że to właśnie ona znajdzie się na scenie, Justin ją przytuli, spojrzy jej głęboko w oczy a na koniec da prezent w postaci bukietu kwiatów.
- Dzisiaj to ty będziesz jego OLLG, wchodź na scenę. - Powiedział z zaskoczenia jeden z członków ekipy. Zostałam tam dosłownie wepchnięta. JB podszedł do mnie i złapał delikatnie za rękę prowadząc w stronę krzesła na którym usiadłam. Cały czas patrzył mi głęboko w oczy a nasze dłonie nie rozstawały się nawet na ułamek sekundy. Chwile później dostałam duży bukiet róż i całusa w policzek. W tym momencie w naszą stronę zaczęły lecieć różne cukierki, miśki, butelki, owoce i różne przedmioty, wszystko co tylko było pod ręką. Fanką Justina zdecydowanie nie spodobała się moja obecność. Justin przestał śpiewać a wtedy poczułam okropny ból i potem była już tylko ciemność...

*

Obudził mnie jakiś stary facet świecący małą latarką o ostrym świetle po moich oczach. Głośno syknęłam z bólu i złapałam się za głowę rozglądając po pomieszczeniu, znajdowałam się w hotelowym pokoju. Mężczyzna który okazał się lekarzem zadawał mi pytania typu "ile widzisz palców?" itd. Okazało się że nic mi nie jest, muszę się tylko porządnie się wyspać bo dostałam litrową butelką Pepsi w głowe. Potem odbył jeszcze jakąś rozmowę z Justinem i wyszedł. JB odrazu podszedł do mnie i posadził na swoich kolanach. Zaczął pytać jak się czuje, przepraszać, całować, głaskać i bóg wie co jeszcze. Znowu czułam się jakby czas stanął w miejscu. Mogła bym w ten sposób spędzić resztę swojego życia. Chciałam żebyśmy po prostu byli razem i niczego więcej do szczęścia nie potrzebowałam.
- Idę wsiąść prysznic, będę za chwilę. - Mruknęłam mu do ucha i skierowałam się w stronę łazienki. Wskoczyłam pod orzeźwiający prysznic i wsłuchiwałam się w krople spadające na moje ciało. Waniliowy żel sprawił, że czuć było jego aromat w całej łazience. Wolnym krokiem wyszłam z kabiny i stanęłam przed wielkim lustrem. Wysuszyłam swoje długie włosy i wtarłam piankę, aby podkreślić moje naturalne loki. Jeszcze tylko wysmarować ciało kokosowym balsamem do ciała i mogłam spokojnie ubrać się w ciuchy. Chwile później wyszłam z łazienki i zobaczyłam jak Justin o czymś dyskutuje z Usherem. Gdy tylko mnie zobaczyli zbledli i się pożegnali.
 - Musimy porozmawiać. - To były pierwsze słowa jakie od niego usłyszałam i najgorsze jakie tylko mogły być. Nie na widziałam gdy ktoś tak zaczyna rozmowę, to mnie po prostu przerażało przyprawiając o dreszcze. Chłopak usiadł na łóżku i oplótł moje dłonie swoimi. - Nie będę owijał w bawełnę.. musisz natychmiast wracać do Los Angeles.
- Dlaczego ?
- Wymogi mojego managera i Ushera... Moje fanki się buntują i po prostu nie możesz ze mną podróżować.
- Czekaj, czekaj... Po raz kolejny stoisz przed wyborem kariera vs. ja... i po raz kolejny wybierasz to pierwsze ?! - Nie mogłam w to uwierzyć, po raz kolejny wybrał karierę a mnie odstawił na drugi plan..
- To tylko dwa tygodnie, będę codziennie dzwonić, szybko zleci zobaczysz. A potem znów będziemy razem.
- Myślałam że coś dla ciebie znaczę, jednak się myliłam ! - Oczy zaczęły mnie piec a obraz stawał się coraz bardziej zamazany. - Dla ciebie to tylko dwa tygodnie... Wiesz co ? Miałam nadzieje że wkońcu będziemy razem bez jakiś rozłąk, będziemy spędzać ze sobą każdy dzień, godzinę a nawet minute ! Nadrobimy ten stracony czas... - Po moim policzku spłynęła pojedyńcza łza którą Justin otarł kciukiem.
- Nadrobimy to wszystko jak tylko wrócę NY.
- Wrócisz na kilka dni, potem znów pojedziesz na dwa tygodnie i znów wrócisz a potem trasa po całej Ameryce, na koniec będziesz nagrywał płytę na święta i tak oto będzie wyglądało najbliższe pół roku. Ja będę siedzieć w domu i pozostanie mi jedynie twój głos wydobywający się ze słuchawki telefonu ! - Wstałam z kanapy i zaczęłam upychać moje rzeczy do walizki.
- Kiedy samolot ?
- Jak tylko dojedziemy na lotnisko. - Powiedział od niechcenia.
- Poprawka, jak tylko ja tam dojadę. - Byłam tam zdenerwowana i przepełniona żalem połączonym ze smutkiem że nie wiedziałam co mówię, nie kontrolowałam też tego co robiłam. Chwile później moje walizki były na dole a ja czekałam na samochód który miał mnie zawieść na miejsce. Wkońcu limuzyna zajechała pod hotel. Szofer włożył moje rzeczy do bagażnika i ruszyliśmy. Jechaliśmy dość długo, zdecydowanie za długo jak na taką krótką drogę lecz wkońcu dojechaliśmy. Zamiast iść do odprawy ruszyłam w stronę automatu z napojami, miałam jeszcze trochę czasu. Wygrzebałam z portfela jakieś drobne i wrzuciłam do maszyny. Wtedy poczułam na swojej szyi słodki oddech, kilka sekund później czyjeś ręce oplotły mój brzuch. Powoli się obróciłam. Delikatnie rozchyliłam swoje usta aby coś powiedzieć lecz nie zdążyłam. Justin musną delikatnie swoimi wargami moje.
- Nic nie mów tylko mnie wysłuchaj... Ja wcale tego nie chce i nie mam nic w tej sprawie nic do gadania. Całą władze ma mój menager z Usherem. Obiecuje ci że zobaczymy się szybciej niż ci się wydaje, jutra mam koncert a potem trzy wolne dni, postaram się przylecieć do LA, zrobię wszystko co w mojej mocy abyśmy spędzili chodź chwile razem. Obiecuje że nigdy nie zostawię cie na zawsze... Narazie tak trzeba. Potem spróbuje pójść na jakiś kompromis albo coś, o nic się nie martw. Pamiętaj co by się nie stało zawsze będę cie kochać nikt ani nic tego nie zmieni.
- Nie gadaj tyle tylko mnie pocałuj... - Justin zrobił tak jak mu kazałam. - Kocham cię... - Powiedziałam. Kwadrans później byłam na pokładzie prywatnego odrzutowca praktycznie sama nie licząc dwóch pilotów. Lot przebiegał bez żadnych problemów aż do czasu kiedy znaleźliśmy się w strefie turbulencj.

* * *

Poważnie myślę nad tym aby w następnym rozdziale zakończyć opowiadanie.

Są tak jakby dwie przyczyny i nie chodzi tutaj o czas bo go zawsze znajdę, tylko raz mniej a raz więcej...
Pierwsza: Chodzi o to że... nie wiem jak to określić. Nie mogę się dopasować do waszych gustów i wymagań oraz słyszę coraz więcej krytyki. Chciała bym aby wszystkim podobały rozdziały ale chyba tak nigdy nie będzie. Ja naprawdę się staram i robię wszystko co w mojej mocy...Na przykład:
- Jedni się cieszą że Nel wybaczyła JB i są znów razem a drudzy narzekają i mówią że to za szybko.
- Gdy postanowiłam napisać jeden "normalny" rozdział bez żadnych porwań, płaczu i nie stworzonych rzeczy, taki szczęśliwy połowie się to bardzo spodobało lecz druga połowa uznała to za nudne...
- W ostatnim rozdziale kilka osób stwierdziło że mogło być więcej szczegółów ze wspólnie spędzonej nocy natomiast inne osoby stwierdziły że rozdział i tak był zboczony...
Druga: Chodzi mi tutaj o liczbę komentarzy względem ilości osób która czyta to opowiadanie. Przy pomocy kuzynki wkońcu znalazłam gdzie się sprawdza ile osób dziennie wchodzi na mojego bloga, nie chodzi mi tu o liczbę odsłon tylko osób. To co zobaczyłam zdziwiło mnie, spodziewałam się troche mniejszego wyniku bo obecny wynosi średnio 180 osób. Załóżmy że 20 z tych osób wchodzi tutaj przypadkiem i nigdy nie wraca więc mojego bloga czyta 160 osób a jakieś 60 komentuje, więc co robi pozostała 100 ? Niektórzy pewnie nie wierzą więc policzmy inaczej. W obecnej chwili lista na GG to 117 osób-60=57. Więc co robi pozostałe 57? Ja pisze rozdział przez 4-6 godzin przez następną godzinę sprawdzam błędy, poprawiam różne niedociągnięcia a wy nie możecie mi poświęcić minutki aby napisać dwa zdania i się podpisać jeżeli nie macie konta na bloggerze? To naprawdę nie więcej. Wy nawet nie macie pojęcia co czuje kiedy mam 30 komentarzy idę do sklepu a gdy wracam jest ich 31 ? Większość z was tego nie zrozumie, dla mnie każdy komentarz to powód aby się uśmiechnąć. Wiem że wtedy ktoś docenia moją ciężką prace. Wiem że i tak mam dużo komentarzy, do niczego nie zmuszam...Wiem że dziwnie brzmi to co napisałam...Dobra koniec już z tym bo uznacie mnie za pierdolniętą.

Więc jeżeli chcecie abym pisała dalej bloga napiszcie dla czego na dole. To nie jest jakiś szantaż.